20 September 2021

copied

A Thai language interview with Apichatpong | the Momentum
ประวัติศาสตร์ในที่รโหฐานของ ‘อภิชาติพงศ์ วีระเศรษฐกุล’

เรื่อง: วีรพงษ์ สุนทรฉัตราวัฒน์   ภาพ:วงศกร ยี่ดวง

 

(ส่วนหนึ่งของบทสัมภาษณ์ที่ตัดทอนมาจากบทความเต็ม )

ช่วยเล่าถึงชื่อของนิทรรศการชุดนี้ได้ไหม ทำไมคำสองคำนี้ที่ดูเหมือนจะมีขนาดที่ต่างกันมาอยู่ร่วมกันได้ ‘ประวัติศาสตร์’ กับ ‘กระจ้อยร่อย’

จริงเนอะ มันฟังดูใหญ่ในความรู้สึกเราใช่ไหม 

เราก็รู้กันอยู่แล้วใช่ไหมว่าประวัติศาสตร์บ้านเมืองนี้ถูกเขียนขึ้นมาโดยใคร มันสะท้อนไปถึงสันดานของเราทุกคนที่เรื่องราวทั้งหลายเขียนขึ้นมาจากอำนาจ มันแทรกเข้ามาในทัศนคติของเรา รวมถึงทัศนวิสัยด้วย ทำไมถึงมีรูปปั้นของกระบวนการโฆษณาชวนเชื่ออยู่ทั่วประเทศ เราอยากจะพูดถึงเรื่องราวของคนธรรมดา ไม่จำเป็นต้องพูดถึงคนกุมอำนาจ ซึ่งเรามองว่ามันเป็นอำนาจใหม่ อำนาจของการเล่าเรื่อง จาก bottom-up ไม่ใช่ top–down 

ทำไมจึงเปรียบเปรยงานชุดประวัติศาสตร์กระจ้อยร่อยว่าเป็นเหมือนการไว้อาลัยให้กับความไร้เดียงสาในอดีต

เพราะเราโตมาแบบนั้นจริงๆ โตมากับการมองเรื่องราว มองผืนแผ่นดินนี้ไปอีกแบบ เรามองคน มองพื้นที่ มองเพื่อนบ้าน มองทุกอย่างเป็นสีขาวกับสีดำ แม้ว่าเราจะโตมาในรั้วโรงเรียนสาธิตฯ (สาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น) ซึ่งน่าจะเป็นโรงเรียนทดลอง เราก็จินตนาการไม่ออกว่าแล้วโรงเรียนที่ไม่ทดลองจะแย่ขนาดไหน ก็เลยรู้สึกว่าเป็นทั้งประเทศเลยหรือเปล่าเรื่องการฝึกให้คนมองทุกอย่างเป็นสีขาวสีดำ มองชีวิตมีแค่ขาวกับดำ

อ่านบทความฉบับเต็มได้ที่นี่ here